Bo Tarenskeen is toneelschrijver, regisseur, acteur en medeoprichter van Theater Na de Dam, waar hij tot 2023 werkte. Hij studeerde taalfilosofie in Amsterdam, Potsdam en Berlijn en volgde dankzij een scholarship van de VandenEnde Foundation de Regieopleiding aan het RITS in Brussel. Voor zijn afstudeervoorstelling 1000 Zalen won hij in 2009 de Ton Lutz prijs. Hij werkte voor o.a. Frascati producties, Holland Festival, Brakke Grond en Bellevue Lunchtheater, met mensen uit verschillende disciplines, zoals dansgezelschap ICK Amsterdam, beeldend kunstenaar Roosmarijn Pallandt en psychiater Damiaan Denys.
In 2014 won hij het TheaterTekstTalent Stipendium van het Prins Bernhard Cultuurfonds voor Het Indisch interieur, over onze omgang met ons koloniale verleden. Met zijn performance Ons vertrouwen is nergens op gebaseerd werd hij datzelfde jaar genomineerd voor de BNG Nieuwe Theatermakerprijs. In 2015 maakte hij zijn eerste grote muziektheatervoorstelling, EICHMANN, die door elke zichzelf respecterende operarecensent werd neergesabeld.
Voor Nasrdin Dchar en Spinvis schreef hij de voorstelling Voor ik vergeet, die op 4 mei 2016 werd opgevoerd in Koninklijk Theater Carré, in het kader van Theater Na de Dam. In 2017 maakte hij samen met schrijver Joost de Vries KISSINGER, een monoloog over realistische politiek. Zijn solo HEIDEGGER, in en tegen de achtergrond van het werk van fotograaf Roosmarijn Pallandt, vormde een volgende stap in zijn serie over ‘het kwade denken’. Deze werd gevolgd door SPEER (2019), over Albert Speer en Rem Koolhaas. Eind 2018 regisseerde Tarenskeen De Indië Monologen, met verschillende schrijvers, politici en ervaringsdeskundigen. Sinds 2021 werkt hij aan een elfdelige theaterserie over logicus en taalfilosoof Ludwig Wittgenstein.
In 2022 ging zijn familiedrama Het Indisch interieur in première in ITA. Voor Jacob Derwig schreef hij de monoloog Waar wij voor strijden, die op 4 mei 2023 eenmalig werd opgevoerd in Carré, in het kader van Theater Na de Dam.
De komedie WITTGENSTEIN 2. Aan de taal ligt het niet, over de opkomst en ondergang van de Weense Kring, ging oktober 2023 in première en werd tweemaal genomineerd voor de Theo ‘d Or: voor Lowie van Oers in de rol categorie ‘meest indrukwekkende dragende rol’, en voor Tarenskeen zelf in de categorie ‘meest grensverleggende podiumprestatie’. Ook werd de voorstelling geselecteerd voor het Nederlands Theaterfestival.
In 2024 vertaalde en bewerkte hij Antigone van Jean Anouilh voor Nina Spijkers bij Het Nationale Theater.
Van 2025 tot en met 2028 wordt de stichting waaronder hij zijn werk produceert, De tienduizend dingen, structureel gesubsidieerd door het Amsterdams Fonds voor de Kunsten. Zijn eerste voorstelling in dit kunstenplan was de volgende in zijn reeks over ‘kwade denkers’: Tegen de wet, over de nazi–jurist Carl Schmitt, met Hans Dagelet als Schmitt zelf.
In de wereld
Interview met De Morgen over 1000 Zalen (2009): “Theater moet gaan over wat niet af is”
Interview met De Volkskrant over Theater Na de Dam (2010): “Op deze manier schiet 4 mei zijn doel voorbij”
Interview met NRC Handelsblad over ’t Schip (2012): “Als alles goed is, is niets iets waard”
Bij Nooit Meer Slapen van de VPRO op Radio 1 sprak hij 3 mei 2017 over theatermaken, Theater Na de Dam en KISSINGER.
Interview met De Volkskrant over HEIDEGGER (2018): “Die schok die nog altijd natrilt, wilde ik vatten in een voorstelling”
Interview met Het Parool over SPEER (2019): “Theatermaker houdt Hitlers oogappel tegen het licht”
Portret van de theaterfamilie Tarenskeen in De Groene Amsterdammer door Joost de Vries (2019)
Bij VPRO Nooit Meer Slapen sprak hij 6 november 2021 over o.a. Wittgenstein, filosofie, theater, Multatuli en Indische families.
Interview met De Volkskrant over WITTGENSTEIN I (2021) en zijn voornemen elf voorstellingen te maken over een Oostenrijks–Britse logicus.
Interview met Filosofie Magazine over Wittgenstein en theater (2021)
Interview met Theaterkrant Magazine (2024)
Over filosofie en theater in NRC Handelsblad (2025)
Dubbelinterview met theatermakers en broers Kasper en Bo Tarenskeen in Trouw (2025)
In gesprek over Carl Schmitt en andere kwade denkers bij Kunststof (2025)
Kritiek
Over Addio alla Fine (2012):
“Theater en dans overrompelend in balans” ★★★★★ – Marcelle Schots, Theaterkrant
Over Ons vertrouwen is nergens op gebaseerd (2014):
“Tarenskeen speelt een prachtig spel met spel en werkelijkheid. Ik vond het fantastisch.” – Loek Zonneveld, Clash der Recensenten
Over Theater Na de Dam (2015):
“Theater Na de Dam is festival van allure” ★★★★★ – Henk van Gelder, NRC Handelsblad
Over EICHMANN (2015):
“Pretentieus gekunstelde lariekoek” ★ – Roeland Hazendonk, Het Parool
Over KISSINGER (2017):
“Poëtisch en met toegewijde ernst … Een vernuftig opgebouwde zelfbeschuldiging van een diplomaat” ★★★ – Ron Rijghard, NRC Handelsblad
Over HEIDEGGER (2018):
“Een hoogst persoonlijke montage van doorleefde en belichaamde ideeën“ ★★★★★ – Fransien van der Putt, Theaterkrant”
Prachtig solotheater over Heideggers kwaad” ★★★★ – Kester Freriks, NRC Handelsblad
Over De Indië Monologen (2018):
“Tarenskeen heeft de monologen terughoudend, maar effectief geënsceneerd. […] De voorstelling maakt indruk, doordat er geen overdreven moeite wordt gedaan indruk te maken.” – Max Arian, Theaterkrant (geen sterren)
Zie ook het essay van Sarah Sluimer in Vrij Nederland
Over SPEER (2019):
“Een origineel en levendig theateressay” ★★★★ – Vincent Kouters, De Volkskrant
Over Wittgenstein 1 (2021):
“Kom maar door met deel 2!” ★★★★ – Jowi Schmitz, Trouw
Over Het Indisch interieur (2022):
“Een eigentijdse, post–Couperiaanse komedie … Een voorstelling die je niet wil mislopen dit seizoen” ★★★★ – Ron Rijghard, NRC
“Een prachtige metafoor voor een complexe en pijnlijke relatie tot het verleden … die niet wordt uitgesproken maar wel in flitsende dialogen wordt ontrafeld. Vaak buitelend over de even grappige als gênante clichés.” ★★★★ – Sander Hiskemuller, Trouw
Over Waar wij voor strijden (2023):
Theater Na de Dam maakt veel los: weglopers, maar ook staande ovatie in Carré – Het Parool
Waarom liepen mensen op 4 mei weg bij Theater Na de Dam? ‘Ik voelde me tot op het bot vernederd’ – Beschouwing in Het Parool door Lorianne van Gelder
“De slim opgebouwde en vaak heel geestige tekst van Tarenskeen laat zien hoe dicht idealisme en afschuwelijke hoogmoed bij elkaar kunnen liggen.” – Max Arian, Theaterkrant.nl (geen sterren)
“Als de moedige monoloog van Jacob Derwig niet op 4 mei kan klinken, wanneer dan wel?” – Ingezonden opiniestuk in Het Parool door Emile Schrijver, directeur van het Joods Cultureel Kwartier
Over WITTGENSTEIN 2 (2023):
“Tarenskeen laat mooi zien hoe machteloos het redelijke is” – Fransien van der Putt, Theaterkrant.nl (Keuze van de Criticus)
“Het is Tarenskeen gelukt abstract denken naar een theater ervaring te vertalen zonder iets van het oorspronkelijke denken af te doen én tegelijkertijd de tekortkomingen van dat denken te openbaren en de politieke gevolgen ervan. […] In de mooiste sterfscène van het seizoen laat Lowie van Oers zien hoe Schlick terwijl hij sterft niet kan geloven dat hij sterft: het sterven door de hand van een haatdragende mens is toch ook volstrekt onlogisch? Een scène die de jury nog lang met zich mee droeg uit een prachtig stuk dat direct te linken is aan onze huidige politieke situatie.” (Uit het Theo d’Or juryrapport)
“Tarenskeen laat schitterend zien dat het liberalisme eigenlijk met lege handen staat: als je gelooft dat in de vrije uitwisseling van ideeën uiteindelijk altijd het beste idee boven komt drijven, heb je geen verweer tegen autoritarisme of fascisme” – Theaterkrant
Foto: Hans Dagelet in Het Indisch interieur door Anne van Zantwijk 2022